مقاله: پژوهشی
صفحه: 171- 188
نویسندگان:
ویدا شمس نصرتی[1]
[1] دانشجوی دکتری گروه مدیریت آموزش عالی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران Email : Vidashamsnosrati@gmail.com
چکیده
هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر یادگیری خود جهتدهی بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان میباشد. در این پژوهش سعی شده است به این سوال پاسخ داده شود که یادگیری خود جهتدهی تا چه اندازه بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان، تاثیر دارد؟ جامعه آماری این پژوهش، کلیهی دانشجویان مقطع دکتری دانشگان گیلان میباشد که در حال حاضر تعداد 100 نفر بوده که تعداد 80 دانشجو با استفاده از روش نمونهگیری جدول مورگان و روش تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. در اين پژوهش براي جمعآوري دادهها از پرسشنامه استاندارد یادگیری خود جهتدهی چنگ و همکاران (2010) و پرسشنامه استاندارد رضایتمندی دانشجویان توسط کانو (1984) و در انجام آن از تکنیکهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روشهای آماری توصیفی متغیرهای جمعيت شناختي اعضای نمونه شامل: جنسیت، وضعیت تأهل و سن و شاخصهای متغیرهای پژوهش شامل: میانگین، میانه، مد، انحراف معیار، واریانس، دامنه تغییرات، مینیمم و ماکزیمم و استنباطی آزمون کولموگروف- اسميرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند گانه و برای اجرای عملیات اقتصاد سنجی نیز از نرمافزار SPSS 26 استفاده میگردد. نتایج پژوهش نشان میدهد، یادگیری خود جهتدهی (انگیزش یادگیري، طرح ریزي و اجراء، خود نظارتی و ارتباط بین فردی) بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان تأثیر مثبت و معنادار دارد.
کلمات کلیدی: یادگیری خود جهت دهی، رضایتمندی دانشجویان، مقطع دکتری دانشگاه گیلان
Vida Shams Nosrati[1]
[1] Doctoral student, Department of Higher Education Management, Faculty of Management, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran Email: Vidashamsnosrati@gmail.com
Abstract